Sadece bakarken bile boşluk ve sessizliğin getirdiği huzuru iliklerimize kadar hissettiğimiz bir sonsuzdur gökyüzü...
Hayatın karmaşasından ve monotonluğundan kurtulmak istediğimizde kaldırırız başımızı ,anlarız evrendeki yerimizi ve neden bu dünya için bu kadar çabaladığımız sorusu belirir zihnimizde...neden bu koşuşturma ,nedir sınırlarımızı bu kadar zorlamamıza sebep?
biz mi yükledik bu anlamı ona?
ya da zaten kendisi miydi anlam aslında?...
Sahi, gökyüzünün renginin mavi olmadığını kaçımız biliyoruz? Asıl sebebi güneş ışınlarının atmosfere çarparak farklı kırılmalar meydana getirmesidir.
Bu bize bir şey ifade ediyor olmalı...
Gerçekte gördüğümüzü sandığımız şeylerin ardında farklı hikayeler bulunur .Ve bizdeki nasıl bir cesaretse, her konuda kesin yargılar ve katı kurallarımız var.
Önceden yalnızca kuşlar uçabiliyordu orda..Şimdi insanoğlu da ortak artık onlara. Uçaklarla ulaşıyoruz ona, atlıyoruz paraşütle yüzlerce mil ötelerden.. Hep daha yükseğe çıkmak arzumuz...
Dünya ve anlam veremediğimiz yerçekimi yoruyor bizi!
Süzülmemiz lazım ki boşlukta; kuşlar gibi biz de yararlanalım özgürlükten...
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder